ازخورخوابی در پایتخت اقتصادی تا کارتن خوابی در غربی ترین نقطه هرمزگان/ وقتی فاصله مسئولین تا اقشار ضعیف جامعه زیاد می شود

بعد از روند صعودی مصرف کنندگان مواد مخدر در شهر پارسیان این بار معضلی به نام کارتن خوابی گریبان این شهردر غربی ترین نقطه هرمزگان را گرفته است.

به گزارش پایگاه خبری پارسیان خبر؛ بعد از گور خوابی در پایتخت سیاسی، خور خوابی در پایتخت اقتصادی، امروز نوبت به کارتن خوابی برخی افراد بی بضاعت و گرفتار در پارسیان شده است تا نشان دهد که این معظلات اجتماعی پایان ناپذیر است و مسئولان نیز خود را به بی خبری زده اند.

کارتن خواب ها افرادی هستند که  از روی فقر، بی پناهی و اعتیاد به دنبال راهی برای سرپناه می گردند و آلاچیق ها و محل کشتی آنجلیکا در پلرک شهروند پارسیان که این روزها مأمنی برای این افراد فراموش شده می باشد.

پارک شهروند که روزانه شاهد تفریح و بازی کودکان و محلی برای آرامش خانواده هاست، این روزها کارتن خواب هایی را به خود می بیند که در گرمای تابستان در محل سابق کشتی بازی آنجلیکا و همچنین در آلاچیق ها مشغول استراحت هستند.

این محل، شبیه گور خوابی چند سال پیش در پایتخت سیاسی کشور می باشد، ارتفاع این مکان استراحت کمتر از یک متر و افراد خود را درازکش وارد آن می کنند و خطرات جانی نیز آنها را تهدید می کند.

این افراد طی روز با ورود به سطح شهر، با سرزدن به سطل های زباله در سطح شهر، به جمع آوری موادپلاستیکی جهت درآمد خود و همچنین در پی یافتن یک لقمه غذا می گردند تا شاید بتوانند با شکمی سیر سر خود را بر محل کارتنی خود بگذارند.

از نکات جالب توجه محل این کارتن خواب ها، همجواری با برخی ادارات فرهنگی شهرستان می باشد که تاکنون هیچ یک از آنها این افراد را ندیده و بلکه آنها چشم خود را به روی چنین معظل اجتماعی بسته اند.

به نظر می رسد اقدامات مقطعی و سطحی مسئولان برای مقابله با معظلات اجتماعی به گونه ای ضعیف بوده که برخی افراد تنگ دست و ضعیف جامعه، وقتی که فاصله خود و مسئولان را بیش از حد می بینند به سسمت و سوی کارتن خوابی سرازیر می شوند تا شاید بتوانند محلی جهت آسایش خود پیدا کرده باشند.

بیکاری، اعتیاد و زندگی در چنین مکان هایی زنگ خطر ایجاد بحران های جدی را برای هر شهری به صدا در می آورد و انتظار می رود مسئولان ضمن بررسی علل و زمینه های کارتن خوابی، برای حل ریشه ای و دائم این معضل اقدامات لازم را به کار گیرند، چرا که چنین پدیده ای نه تنها سزاوار پارسیان با شرایط روبه توسعه ای خود نیست بلکه با هویت و فرهنگ مردمان این دیار همخوانی ندارد.