یک چالش فرعی دیگر پیش روی انتخابات، برودت هواست. این امر باعث انسداد مسیرهای تردد در استانهای بامیان، دایکندی، بدخشان و نورستان شده است. این استانها به علت خارج شدن از دور سفرهای انتخاباتی نامزدها و به تبع آن حضور مردم در پای صندوقهای رنج می برند.

به گزارشپایگاه خبری پارسیان به نقل از مشرق،در بخش دوم سلسله گزارشات انتخابات افغانستان نگاهی به نامزدهای ریاست جمهوری این کشور خواهیم انداخت. سپس به توضیح دو چالش انتخابات پیش رو در کمتر از بیست روز مانده به برگزاری آن، یعنی امنیت انتخابات و احتمال تقلب در برخی قسمتهای کشور خواهیم پرداخت.

در بخش اول این گزارشها، به جریان شناسی وزنه قدرت هر یک از نامزدها پرداختیم. در این بخش، همان طور که ذکر نموده بودیم به ابعاد دیگری همچون تحصیلات و معاونین نامزدها خواهیم پرداخت.

1. عبدالله عبدالله

2. اشرف غنی احمدزی

3. زلمی رسول

4. عبدالرب رسول سیاف

5. گَل آغا شیرزی

6. محمد نعیم

7. هدایت امین ارسلا

8. قطب الدین هلال

9. داوود سلطان زوی

پس از معرفی بیشتر نامزدان از طریق مولفه های جداول بالا، برنامه های نامزدها را هم در بخش سوم سلسله گزارشها تقدیم مخاطبان خواهیم نمود.

در قسمت دوم این گزارش به دو چالش اساسی در انتخابات اشاره خواهیم نمود. ناامنی و تقلب، دو چالشی هستند ماهیت یک انتخابات سالم را زیر سوال می برند. این دو عامل ارتباط تنگاتنگی با یکدیگر دارند؛ به طوری که در هر حوزه رای گیری ناامنی وجود داشته باشد، تقلب نیز در آن حوزه چه توسط عوامل نفوذی کاخ ریاست جمهوری افغانستان در کمیسیون مستقل انتخاباتی و چه توسط آمریکایی ها انجام می شود.

طبق آخرین اطلاعات از مجموع صندوقها، این عدد به 7168 هزار صندوق می رسد. از این مجموع حدود 420 صندوق طبق گزارشهای رسمی دولت (وزارت کشور افغانستان) ناامن هستند (1). در انتخابات‌های گذشته به اذعان کارشناسان امنیتی، چنین چیزی به واقعیت مبدل شد. در برخی از مراکز آرای تقلبی به صندوق‌ها ریخته شد، در شماری از روستاها هم، سران قومی و صاحبان نفوذ صندوق‌ها را به خانه‌های خود بردند و پر کردند. همچنین در تعدادی از مناطق هم عده‌ای به نیابت از تمام محله رای دادند. ترس از تکرار این سناریو کابوس تمام کسانی است که انتخابات را برای افغانستان سرنوشت‌ساز می‌دانند (2).

در صندوقهای ناامن احتمال تقلب هم از طریق خارجی و هم از طریق داخلی وجود دارد.تقلب از طریق خارجی، در هشدار اخیر طالبان در مورد عدم شرکت در انتخابات خود را نشان داده است. این روش یکی از راهکارهای قدیمی سیستماتیک آمریکا برای حمایت از یک نامزد خاص در انتخابات 16 فروردین 1393 افغانستان است.

شاید برای اکثر روشنفکران افغانستان موضوع مدیریت و نفوذ آمریکا بر طالبان امری پیچیده و گنگ نباشد؛ چرا که پس از گذشت 13 سال حضور نظامی آن کشور در خاک افغانستان معلوم شد که در هر منطقه‎ای که نظامیان آمریکا حضور دارد، طالبان نیز در آن منطقه به شکل گسترده‌ای برای خود لانه‎سازی کرده‎اند (3).

شایعه شده است که هشدارهای طالبان مبنی بر عدم شرکت در انتخابات به ملت افغانستان، یکی از طرح‎هایی است که می‎توان گفت زمینه حضور مردم در پای صندوق‎های رأی و کنترل کارگزاران انتخاباتی را تضعیف خواهد کرد.

اگر وضعیت در انتخابات ریاست جمهوری طوری باشد که طالبان در برخی از مناطق ناامنی ایجاد کرده و مانع شرکت مردم در انتخابات بدون شک آمریکا با همکاری برخی از زیردستان خود در انتخابات مداخله غیر مستقیم خواهد کرد. یکی از این مداخله‎ها را می‎توان در پر کردن صندوق‎های رأی‎گیری در این مناطق جستجو کرد که به نفع نامزد مورد نظر آمریکا انجام خواهد شد.

با این حال گفته می‎شود، آمریکا برای رسیدن به هدف خود که همانا پیروزی نامزد ریاست جمهوری مورد نظر خود است دست به طرح سیستماتیک زده و از این طریق می‎خواهد در انتخابات افغانستان مداخله گسترده انجام دهد که برخلاف خواسته‎های ملت افغانستان از این روند ملی است.

تقلب از طریق داخلی، در بیان عبدالله عبدالله به عنوان سرسخت ترین رقیب حامد کرزای در انتخابات سال 1388 این کشور نمود پیدا کرده است. عبدالله عبدالله بارها دولت را به مهندسی انتخابات در میتینگ های تبلیغاتی خویش متهم کرد. اوج این اتهامات مصاحبه ای بود که او در یک نشست تلویزیونی ششم اسفند ماه 92 به طور تفضیلی دلایل خویش را شرح داد.

این مصاحبه در برابر صحبتهای حامد کرزای مطرح شده بود که به طور تلویحی دخالتهای خارجی در انتخاباتهای گذشته (به طور ویژه از سوی آمریکا) را تایید کرده بود. عبدالله عبدالله و سایر دلسوزان روند ملی انتخابات تایید تقلب خارجی ها در انتخابات اخیر را گامی در جهت انحراف اذهان عمومی از تقلب سازماندهی شده مستقیم و غیرمستقیم عوامل رئیس جمهور فعلی در کمیسیون مستقل انتخاباتی می دانند. از سوی دیگر اگر کرزای موضع مستقیم شفاف تری نسبت به نامزد مورد علاقه اش بگیرد (که احتمالا تا به حال موضع غیرمستقیم خویش را از طریق فشار به کنار کشیدن برادرش به نفع مشاور امنیتی همیشگی اش، زلمی رسول، به اطلاع بزرگان قومی پشتون رسانده است)، مهندسی انتخابات در مسیر درستی به پیش رفته است.

اگر نگاه میدانی طبق این تحلیل به استانهای افغانستان داشته باشیم، می توان استانهای ارزگان، پکتیکا، خوست، هلمند و کنر را ناامن دانسته و بستری برای تحقق سناریوی تقلب چه از طریق داخلی و چه از طریق خارجی دانست.

از طرفی هم شهرهای کابل، مزار شریف، قندهار، هرات و جلال آباد را می توان به عنوان امن ترین شهرها برای برگزاری انتخابات دانست. بدیهی است که هر جه میزان امنیت و حضور مردم در پای صندوقهای رای بیشتر باشد احتمال تقلب میل به صفر خواهد نمود.

یک چالش فرعی دیگر پیش روی انتخابات، برودت هوا است. این امر باعث انسداد مسیرهای تردد در استانهای بامیان، دایکندی، بدخشان و نورستان گشته است. این استانها به علت خارج شدن از دور سفرهای انتخاباتی نامزدها و به تبع آن حضور مردم در پای صندوقهای رنج می برند.

منبع دانا

تروریستی که گوش به فرمان بندر بن سلطان بود

به نظر می‌رسد عربستان سعودی(که بسیاری از تحلیل‌گران این کشور را با توجه به در خطر بودن منافعش در صورت افشای بازجویی‌های ماجد، مسئول مرگ وی می‌دانند) با حذف ماجد، پاسخ سئوالات بسیاری درباره تحولات خطرناک خاورمیانه را برای همیشه به خاک سپرد.

به گزارش پایگاه خبری پارسیان به نقل از  باشگاه خبرنگاران، در تاریخ 29 نوامبر 2013، رسانه‌های عربی و منطقه‌ای از یک انفجار در “لبنان” خبر دادند، که مقابل “سفارت ایران” رخ داده بود.

بر اثر این انفجار، که توسط دو تروریست انتحاری به وقوع پیوست، 23 نفر، از جمله رایزن فرهنگی ایران در بیروت به شهادت رسیدند.

تصویری از انفجار تروریستی مقابل سفارت ایران در بیروت

ساعاتی پس از وقوع انفجار، “گردان عبدالله‌ عزام”، مرتبط با سازمان “القاعده”، با انتشار پیامی ویدویی، مسئولیت این اقدام تروریستی را برعهده گرفت.

در این پیام ویدئویی، هدف از بمب‌گذاری‌ها “اقدامی تلافی‌جویانه در مقابل دخالت ایران و حزب‌الله لبنان در سوریه” اعلام شده بود.

گردان‌های عزام؛ تروریست‌های منطقه‌ای وابسته به سازمان‌های امنیتی_تروریستی

گردان‌های عبدالله عزام، در حقیقت گروهکی تروریستی و شاخه‌ای از “سازمان القاعده در بلاد شام و ارض‌الکنانة”(مصر) است، که فعالیت‌های خود را از سال 2004 و با سه انفجار تروریستی در “مصر” آغاز کرد.

نام این گروه، از عبدالله‌ عزام، یکی از تروریست‌های مشهور افغانستان برداشته شده است.

همچنین “مرکز رسانه‌ای فجر”، مسئولیت انتشار بیانیه‌های این گروهک را برعهده دارد.

محوری‌ترین برنامه این گروهک، مقابله با گسترش “نفوذ شیعیان” در منطقه و تلاش برای حذف آن‌هاست؛ از این رو تاکنون بارها شیعیان منطقه به خصوص لبنان از سوی این گروهک تهدید شده‌آند.

جنایات گردان‌های تکفیری عزام

گردان‌های عزام تاکنون دست به اقدامات تروریستی گسترده‌ای زده که به برخی از آن‌ها اشاره می‌شود:

انفجار اتومبیل بمب‌گذاری شده در نزدیکی یکی از اماکن تجاری در “شرم‌الشیخ” در مصر که منجر به کشته شدن 67 نفر و مجروح شدن 200 نفر دیگر شد.

تصویری از انفجار در سواحل توریستی-تجاری “شرم‌الشیخ”

انفجار اتومبیل بمب‌گذاری‌شده در میانه “گذرگاه طابا” در مصر، که منجر به کشته شدن 34 مصری و جراحت 105 نفر دیگر شد.

گفتنی است؛ گذرگاه طابا، موقعیت مهم و استراتژیکی در میانه مرز مصر و سرزمین‌های اشغالی داشته و این انفجار، علی‌رغم تدابیر امنیتی دولت مصر رخ داده است.

گذرگاه استراتژیک “طابا” که از اهمیت زیادی برای دولت مصر برخوردار است

انفجار اتوبوس بمب‌گذاری شده در گذرگاه طابا

2 انفجار پیاپی در “سواحل نوبیع” مصر، حمله به نفت‌کش ژاپنی در نزدیکی مرز ساحلی امارات و انفجار آن در “تنگه هرمز”، پرتاب پراکنده موشک به دو شهر “ایلات” و “العقبه” در “اردن” که منجر به کشته شدن دو شهروند اردنی شد، پرتاب دو موشک “گراد” به سمت کشتی‌های آمریکایی در سواحل اردن در “بندر عقبه” (که البته به هدف اصابت نکرد!)، بمب‌گذاری در “هتل پیرل‌کانتینتال پاکستان” که در پی آن 17 شهروند پاکستانی کشته شدند و چندین نمونه از به رگبار بستن مردم، به صورت بی‌هدف، در خیابان‌های لبنان و مصر که تاکنون بسیاری کشته و مجروح به جای گذاشته از دیگر اقدامات جنایت آمیز این گروهک به شمار می‌رود.

همچنین عناصر گردان‌های عزام در حال حاضر، در خاک سوریه و در کنار سایر گروهک‌های تکفیری تروریستی در زمینه اقدامات تروریستی فعال هستند.

اما در پی آخرین اقدام تروریستی این گروه و انفجار در مقابل سفارت ایران در بیروت، نیروهای امنیتی لبنان در 31 دسامبر 2013 “ماجد الماجد”، سرکرده گردان‌های عبدالله عزام را دستگیر کرده و برای مدت کوتاهی تحت بازجویی قرار دادند.

این در حالی است، که برخی از منابع، بر نقش اساسی نیروهای امنیتی ایران و حزب‌الله، در دستگیری وی تاکید می‌کنند.

ماجد الماجد؛ جعبه اسرار استخبارات سعودی

اولین‌بار نام او، در پی اعلام سرکردگی جدید گردان‌های عزام، در تابستان سال 2012 شنیده شد.

ماجد یکی از برجسته‌ترین عناصر سازمان القاعده در حوزه بلاد شام به حساب می‌آمد.

گفتنی است؛ او از سال‌ها پیش در لیست 85 تروریست تحت پیگیرد سازمان ملل قرار دارد.

به استناد برخی از منابع، ماجد تنها دو هفته قبل از دستگیری‌اش و در حالی که پاسپورت جعلی داشته وارد لبنان شده است.

البته پایگاه اصلی او، اردوگاه “عین‌الحلوة”، برای پناهندگان فلسطینی در شرق “صیدا”(جنوب لبنان) بود، اما ماجد طی ماه‌های اخیر و برای دیدار و مذاکره با “ابومحمد جولانی”، رئیس “جبهه‌النصرة” به سوریه رفته بود.

اردوگاه “عین‌الحلوة” در جنوب لبنان

لازم به ذکر است؛ ماجد پیش از این نیز، مدتی را در منطقه “القلمون” در “ریف دمشق”، سپری کرد، که طی آن دوره توانست، ارتباطات گسترده‌ای با فرماندهان “الجیش‌الاسلامی” و به خصوص “زهران‌علوش” برقرار کند.

به نظر می‌رسد، ماجد مهارت ویژه‌ای را در مسائل نقل و انتقال پول و سلاح، به طور مخفیانه و به دور از نظارت دستگاه‌های امنیتی داشته، چرا که اغلب تحرکات مالی و تسلیحاتی القاعده در لبنان، تحت نظارت وی بوده است.

اطلاعات بی‌نظیر وی در خصوص موقعیت گروهک‌های تروریستی و جهت‌های امنیتی فعال در تمام منطقه، به حدی بود که روزنامه “الاخبار” لبنان، یک روز قبل از مرگ ماجد، در سرمقاله خود، ضمن بر حذر داشتن مقامات امنیتی از کشتن او نوشته بود “حفظ زندگی ماجد، مساوی است با رسیدن به گنج اسرار او؛ هر گونه تلاشی از طرف نیروهای خارج از مرزهای لبنان، مبنی بر قتل ماجد، باید نشانه‌ای منفی از سوی ارتش و دستگاه امنیتی لبنان تلقی شود”.

این روزنامه به طرز قابل توجهی، در یادداشت خود از یک “شخص تکفیری سعودی” نام برده و تاکید کرده بود “ما اخباری داریم که ماجد به صورت مستقیم با شیخ تکفیری سعودی در اردن ارتباط دارد، که این ارتباط از دفتر محمدبن نایف در عربستان آغاز شده است”.

در ادامه این یادداشت آمده “اسراری که ماجد در دل خود دارد، به هسته اصلی تشکیلات جبهه النصره و داعش باز می‌گردد”.

پس از بازداشت ماجد در بیروت؛ عربستان سعودی، به بهانه سعودی‌الاصل بودن وی، تلاش گسترده‌ای را برای ممانعت از حضور ماموران ایرانی در روند بازجویی او انجام داد.

این در حالی است، که برخی منابع لبنانی از ارتباط طولانی‌ مدت ماجد با دستگاه “استخبارات سعودی” و شخص “بندربن سلطان” خبر می‌دهند.

از سوی دیگر، نشانه‌ها حاکی از آن است که استخبارات سعودی، تنها دستگاه امنیتی مرتبط با ماجد( یا بهتر بگوئیم حامی ماجد) نبوده چرا که بنابر اطلاعات مشخص شده، این تروریست تکفیری در تمام طول این سال‌ها در حال رفت‌و آمد از مرزهای اردن، سوریة و لبنان بوده است.

این در حالی است که ماجد از مشکلات کلیوی در عذاب بوده و ضمن استفاده از دستگاه دیالیز، بارها برای درمان به بیمارستان‌های مختلف در منطقه رفته است.

به سختی می‌توان باور کرد که سال‌ها فعالیت و رفت‌ و آمد تروریستی که تحت پیگرد نهادهای بین‌المللی است، از چشم دستگاه‌های اطلاعاتی-امنیتی این کشورها دور مانده باشد.

اما ماجرای این تروریست بازداشت‌شده، آنگاه پیچیده‌تر شد که در تاریخ 29 دسامبر 2013، رسانه‌ها خبر از کمک 3 میلیارد دلاری عربستان سعودی به ارتش لبنان برای خرید سلاح از فرانسه دادند.

میشل سلیمان، رئیس جمهوری لبنان با اعلام این خبر گفته بود “کمک نظامی عربستان به ارتش لبنان، بزرگترین کمک به لبنان در طول تاریخ کشورمان است”!

سرانجام در تاریخ 4 ژانویه 2014 شبکه تلویزیونی “العربیه”، وابسته به آل‌سعود، در خبری فوری اعلام کرد “ماجد الماجد، سرکرده گردان‌های عبدالله‌عزام، در لبنان مرده است”.

تصویر جنازه ماجد الماجد

کاترین اشتون در جریان سفرش به ایران در اقدامی خلاف پروتکل و مشی دیپلماتیک به دیدار نرگس محمدی از فعالان فتنه ۸۸ در سفارت اتریش رفت که برای این دیدار مطمئناً هماهنگی های صورت گرفته بود.